Spotkanie DKK książką “Dobre dziecko” Romy Ligockiej

Na poniedziałkowym spotkaniu Dyskusyjnego Klubu Książki omawiałyśmy „Dobre Dziecko” Romy Ligockiej.

Autorka „Dziewczynki w czerwonym płaszczyku” w swoje kolejnej książce opowiada o trudnym okresie dorastania i nowej powojennej rzeczywistości. Roma i jej matka przeżyły zagładę i próbują normalnie żyć, ale trauma wojny jest z nimi zawsze, widać ją w lękach i irracjonalnych czynach. Jak wygląda próba normalnego życia z takim bagażem doświadczeń wiedzą tylko ci, którzy tego doświadczyli. O ile w ogóle normalne życie było możliwe w powojennej, rządzonej przez komunistów rzeczywistości.

Książka jest bardzo osobista, przekracza granice pamiętnikarstwa i wspomnień by stać się uniwersalną opowieścią o dorastaniu, dojrzewaniu oraz trudnych relacjach na linii matka-córka, szczególnie gdy dodatkowo na tę linię wejdzie ktoś trzeci.

Mimo, że młodziutka Roma wojnę przeżyła mając zaledwie kilka lat, to czas ukrywania się i lęku o życie, odcisnął swoje piętno na jej psychice. Objawia się w to anoreksji, która po latach wojny i głodu wydaje się wszystkim bluźnierstwem, a problemy w relacjach z otoczeniem i matką, moglibyśmy dziś przypisać do zespołu Aspergera, wtedy jeszcze choroby nie zdiagnozowanej.

Roma Ligocka opowiada bardzo intymną historię swojej matki, stawiając ją w niezbyt korzystnym dziś świetle, teraz gdy matka już nie może się obronić. Romans z żonatym mężczyzną jest szokiem dla nastoletniej dziewczynki i powoduje bunt wobec matki. Zaś zmarłego ojca idealizuje, przemilczając w książce, że po wojnie został zaaresztowany za bycie kapo w obozie koncentracyjnym. Zachowanie autorki jest niejednoznaczne, krzyczy, że nie lubi swojej matki, a jednocześnie dźwiga brzemię odpowiedzialności za nią i ratuje od próby samobójczej.

Książka jest prosta ale przez to autentyczna, bardzo intymna i osobista, jednak można ją odczytywać również uniwersalnie, bo jest to opowieść o dorastaniu, dojrzewaniu oraz trudnych relacjach na linii matka-córka.