Spotkanie DKK w z książką Simone de Beauvoir „Pewnego razu w Moskwie”

Podczas listopadowego spotkania DKK rozmawialiśmy o cieniutkiej książeczce, krótkiej acz treściwej – „Pewnego razu w Moskwie”.Opowiadanie to czekało na pierwsze francuskie wydanie niemal trzydzieści lat. Polskiemu czytelnikowi wątki powstałej w latach 1966–1967 powieści mogą być znane z „Wieku umiaru” wydanego razem z „Kobietą zawiedzioną” (1995 r.).

„Pewnego razu w Moskwie” to opowieść o kryzysie – małżeńskim i egzystencjalnym, którego podczas podróży do stolicy Związku Radzieckiego doświadczają Nicole i André, para francuskich emerytów. Źródłem ich kryzysu jest to, że nie są ze sobą do końca szczerzy. Mimo że stanowią – tak przynajmniej wydaje się czytelnikowi – szczęśliwe małżeństwo, okres starości przyniósł im parę bolączek i wątpliwości,  którymi nie chcą się dzielić ze sobą.  Chcą wciąż o sobie pamiętać jako o ludziach młodych i mających jeszcze przed sobą wiele lat życia. Stwarzają między sobą pozory, że wszystko jest w porządku.  Narracja w Pewnego razu w Moskwie zgrabnie przeskakuje między myślami Nicole i André, dając okazję na szybkie spojrzenie na dany problem z perspektywy głównych bohaterów dramatu.

Tłem dla relacji Nicole i Andre jest ZSRR w latach 60. André jako zagorzały komunista gloryfikuje Związek Radziecki, jednak uważa, że kraj ten zboczył ze „słusznej” ścieżki, którą wyznaczył Włodzimierz Lenin. Mężczyzna jest rozczarowany, że komunizm w ZSRR stanął w miejscu, a w społeczeństwie zachodzą reakcje antysocjalistyczne. Obserwacje te mogą być osobistymi uwagami Autorki, skoro przyczynkiem do powstania powieści były jej podróże do tego kraju

Pewnego razu w Moskwie na małej przestrzeni stron pokazuje konflikt dwójki ludzi, którzy nagle przestali się darzyć zażyłością i bezgranicznym zaufaniem Porusza trudny temat i nie dla każdego będzie to łatwa podróż, ale nie można książce odmówić ciepła, które płynie przez karty powieści w jej finale.