Na lutowe spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki przeczytałyśmy „Wiecznego męża” Fiodora Dostojewskiego. Ta nieznana powieść wybitnego rosyjskiego pisarza, napisana w 1870 roku, to historia relacji – oczywiście nieprostych – między dwoma bohaterami: Aleksiejem Iwanowiczem Wielczaninowem i Pawłem Pawłowiczem Trusockim. Czytelnik jest światkiem psychologicznej gry między bohaterami, może nie mieć pewności czy w danej sytuacji okazują sobie akurat przyjaźń czy wrogość. Napięcie, niepewność, niedopowiedzenia i zaskakujące zwroty akcji sprawiają, że niczego nie można być pewnym.
Miłośnicy analiz psychologicznych oraz wnikliwych i czułych portretów bohaterów w literaturze rosyjskiej nie będą zawiedzeni. Dostojewski i w „Wiecznym mężu” zawarł studium ludzkich dramatów, szaleństwa, rozpaczy bez dna, wyrzutów sumienia, chęci zemsty, samotności, straty, kompleksów… Powieść ta wyróżnia się w twórczości pisarza tym, że jest zaskakująco krótka, ma zaledwie 160 stron. Wiele pozytywnych wrażeń zapewnia styl i język w znakomitym przekładzie Juliana Tuwima.
Tak o tej powieści pisze Beata Maciak z naszego DKK:
„Wieczny Mąż” to doskonała książka dla miłośników psychologicznej prozy Dostojewskiego. Tytułowy „wieczny mąż” to człowiek słaby i uległy, a jednocześnie ktoś, kto w odpowiednich okolicznościach może stać się przebiegły i nieobliczalny. Jest to opowieść o zdradzie, upokorzeniu i potrzebie zemsty, a także o tym, jak bardzo ludzie są skomplikowani i nieprzewidywalni.
Krótka, ale intensywna lektura, która wciąga i niepokoi. Polecam 🙂
Kolejny raz spotkamy się 24 marca, by podzielić się refleksjami z lektury „Pieśń prorocza” Paula Lyncha.
Projekt jest realizowany w ramach programu 2.1 E-usługi, Poddziałanie 2.1.1 E-usługi dla Mazowsza, typ projektów Informatyzacja bibliotek, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego 2014-2020.